Pazar günü işe gitmenin endişesini yaşayan onca insan……

Acaba 1931 yılının güzel bir bahar gününde bay Spengler’in, konferansında ilerleme ideolojisinin işaretinde teknolojinin, insan mutluluğunun (hiçbir şey yapmama ve keyifli bir yaşam sürme) sonuna giden bir araç olarak görüldüğünü. Ancak, insanların bu koşullar için yaratılmadığını; bu koşulların “kısmen bile gerçekleşse toplu katliam ve intihara yol açacağını söylediğinde orada değillerdi değil mi?

Seyrettiği film ya da dizide kendini kaybeden, oralarda geleceğini gören onca genç…..

Yine Spengler’in dediği gibi, ancak teknolojinin özünün, onu modern makine dünyasına indirgemekle ortaya çıkmayacağını, aksine teknolojinin, insanlık tarihinin çok eskilerine uzanan ve hatta hayvanlarda bile bulunabilen bir yaşam taktiği olduğunu duysa, doğadaki serbest hareketlilik, yaşamla başa çıkmak için özel ‘araçların’ geliştirilmesini zorunlu kıldığını öğrense,, saatlerce dizi seyretmek ister miydi?

Bu soruların cevabını verecek olan beyefendi maalesef şimdi hayatta değil, ancak, geçmişle yaptığım bu sanal sohbeti şöyle bitirmek istiyorum.

İç dünyanın tecrübelerle bezendiğini düşündüğümde zaman zaman değişen ruh halimizi tamamlayan iyilikleri, hatta bellek çöplüğüne atmaya çalıştığımız harabe hatıralar ve düşüncelerimizi bile kullanarak içimizde işe yarayan her şeyin sesini dinlemek zorundayız.

Alçakgönüllülükle kendi etrafınızda dönmeye çalışan uydularınıza yön vermeye ne dersiniz?

Goethe’nin dediği gibi “ Hayatta önemli olan hayattır. Hayatın bir neticesi değil”