Günlük konuşma dilimizde kullandığımız kelime sayısını hiç merak ettiniz mi?

100 bin ana kelimeli dilimizin sadece 300 veya 400 kelimesini kullanmak yeni bir dil öğrenmenin en kötü unsurlarından biridir.

 İfade gücü azalan kişilerin konuşmalarında (şey), (yani), (ııı) gibi ses taklitlerini durakmasamadan kullanması, aslında bu acınası bir durumun sonucudur.

Kitap okumayan, beyin jimnastiği yapacağı materyalleri kullanmayan gençlerin çoğu, mezun olduklarında bir dilekçe bile yazamıyorsa bu sürpriz olmamalı ve doğal karşılanmamalı bence.

Yeni bir dil öğrenmede, eğitim sistemimizin teorik ve ezbere dayalı olması, pratik eğitimin müfredatta yer almaması, gramer konularının fonksiyonlarının öğretilmemesi, doğru cümle kurma mantığının kavranması için uğraşılmaması önemli etkenlerdir.

Öğrenmenin öğretilmesi gerekirken, kısır bir döngünün içinde sürekli ezberlediklerini unutan bir nesil, yeni bir dil öğrenme kısmına özellikle de öğrenme yaşı ilerlediğinde başlayınca beton bir duvara çarpmış gibi oluyor.

Yıllardır seçmeli ders olarak okutulan yabancı dil, çoğu zaman fuzuli bir ders olarak algılandı

Sonuç; yabancı dilden nefret eden, onu konuşmaktan korkan bir gençlik, yabancı dili konuşmaktan çekinen, kendi dilini kısaltmalarla, tarzanca konuşan bir nesil.

Neredeyse bir yıldır bırakın yabancı dili türlü nedenlerle Covid-19 yüzünden, eğitim alamayan yüzlerce çocuk ve genç okula gitmenin ne demek olduğunu unutmak üzere, yüksek öğrenime başlayan bir çok genç daha kampüsünü görme fırsatı bulamadı.

Ağzındaki maskeyi çıkarmadan saatlerce ders gören sınav senesi öğrencileri ise yüz yüze geldikleri bu çetin savaşı kazanmak için sabahın altısında kalkıp kaynaklar dolusu soru çözdüler.

Sonuç; Kendi yayınladığı örnek sorularla bile uyuşmayan bir soru sistemi.