Niçin pijama ile işe gitmek ister ki insan?

Olmadık şeyleri o kadar arzuluyoruz ki bu bizi bir süre sonra kısırlaştırıyor.

Daha kolay ulaşabileceğimiz şeyleri görmemizi engelliyor.

Pijama metaforu, aslında bir sonraki hayalinizi temsil ediyor. Örneğin; bunu söyleyen bir kişi büyük bir ihtimalle istemediği bir işte çalışıyor olabilir.

İstediğin şey mutlaka olur.

Ya olmasını istemekten vazgeçersin

Ya da onun için deli gibi çalışırsın.

Bunun seçimi o kadar çok etkene bağlı ki.

O kişinin tutkularına, egolarına, iradesine ve elbette sahip olduğu dünya görüşüne. Bu listeyi istediğiniz kadar uzatabilirsiniz.

Ancak tek bir şeyi değiştiremezsiniz. O da insanların değişebildiği. Bu müthiş özellik bizim içimizde saklı onu çıkarmak için gerekli olan sadece sizsiniz.

Yıllardır insanlar, insan beyninin verdiği tepkileri önceden planlamaya ve organize etmeye yönelik çalışmalar yapılıyor. Çoğu robot teknolojisi için kullanılan bu veriler insana özgü olmakla beraber sıradan tepkileri içerdiği gibi anormal ve beklenmeyen reaksiyonları da barındırıyor.

Kalabalık olmamız; (dünya nüfusu 7.8 milyar) ve isteklerimizin gittikçe sıradanlaşması (zengin olmak, fenomen olmak, güzel olmak…)bizi biz yapan, tamamlayan özelliklerimizden uzaklara fırlatıyor. Ve bunu toplum bilincine Mısır hiyeroglifleri gibi kazıyor. Bir sonraki nesillere aktarılmak üzere.

Nesiller boyu sıradan olmak üzere.

Halbuki hepimiz özel olmak üzere dünyaya geldik.

Peki ne yapmalıyız?

Bunu unutmayalım yeter.