Keşke birileri gelse de sizin üzerinizden tüm sorumlulukları alsa da siz bir rahatlasanız değil mi? Bunun için önce;

1. Sorumluluklarınızı kabul eden kişiye güven duymanız gerekecek. Yani sizden daha iyi yapamasa bile en azından sizin kadarını yapabilmesi şart.
2. Sorumlu olduğunuz kişiye, başkasının yaptıklarını kabul ettirmek ya da sizin yaptığınızı zannetmesini sağlamak yani yalan söylemeniz gerekecek.

Ama bunu yetişkinler yapmaz değil mi?

Evet ya da hayır derken biraz değil bayağı düşünmenizi öneririm.

Kendi ödevlerinin(sorumluluklarının) yanında çocuklarının ödevlerini üstlenen anne ve babalar tam da bu maddeye giriyorlar.

Ödev kendi kısa, ancak yüklendiği anlam itibariyle büyük bir hikayedir.

Bir ev ortamı, paylaşımın en yoğun görüldüğü mekandır. Aile içinde ki görev paylaşımları o çocuğu bu hayatta bulunmanın cefalarını gösteren bir nitelik olarak görülse de aslında onu birey olmaya itici özelikler de taşır.

Eğer ki çocuğunuza ödev yaptıramıyorsanız, çocuğunuz sizden  emin, sizin onun ödevini, kusursuz ve zamanında bitireceğinize o kadar inanmış ki. Yani bunun için göstereceğiniz çaba onu yeterince ikna etmişe benziyor demektir.

Bu kadar istekli olunca siz tabi çocuğa yapacak bir şey bırakmıyorsunuz. Hatta bir de bunun için eminim ki çocuğu suçluyorsunuz.

Aslında çocuk sadece kolay olanı seçiyor. Ulaşmak için çaba gösterilmeyendir sizin ona sunduğunuz.

Peki sizde kolay olanı seçiyor olmayasınız ?

Çünkü o kadar sorumluluğun içinde, onu ödevini yapmaya ikna etmek onu yapmaktan daha zor geliyor olabilir mi ne dersiniz ?