MARŞANDİZ

 

İlk başlarda yükümüz yoktu; bilmiyoruz acemisiyiz evrenin.

Nerden bileceksin ki her durağın başına çorap öreceğinin.

Biçareyiz; nefes alıp verdiğinde eksiliyordu aslında kilometrelerin.

Her yolcunun biletinde yazar neresi olduğu gittiği yerin.

 

Sürprizlerle doludur aslında yolculuğumuz,

Uzun gibi gözükse de her durakta iner bir çoğumuz.

Arkalarından ağlasak da sızlasak da maalesef bu bizim sonumuz.

İnene kadar yaşanacak çok şey var, yok artık  bizim korkumuz.

 

Kompartımanlarda gezinirken gördüm seni,

Rüzgarda uçuşan saçlarının rayihası ile büyüledin bitirdin beni.

Bırakma beni dedin; bırakmadım sıkıca tuttum ellerini.

Galiba aynı yolun yolcusuyuz; sıkı tut kemerlerini.

 

İnenler olsada marşandiz diyor ki ağırdır benim yüküm.

Keşke hiç inmeden gitsek, işte söylediğim bu benim türküm.

Dilimden hiç düşmüyor “ Sevemedim Karagözlüm”

Sen tam buraya saplanmış zehirli ok misalisin  ah be gülüm.

 

O ne! Kompartımanın orada bir karaltı belirdi.

Soğuk nefesi birden beni geriverdi.

İnecek yolcu kalmasın deyince betim benzim soluverdi.

Marsandiz’den inen bu son yolcu arkasına bile bakamadan  karanlıkta kayboluverdi.

 

Herkesin 21 Mart Dünya Şiir Günü’ nü kutluyorum.