Bir zamanlar bir haber okumuştum. Haberde bir parkta yürüyüş yapan birkaç kadın saldırıya uğramıştı. Haberin devamında saldıran kişinin sözleri dikkat çekiciydi.

“Biz karnımızın açlığından, ağız kokumuzu unutmaya çalışırken siz fazla yemekten eritemiyorsunuz “diyordu.

Maalesef geçmiş, bizim peşimizi bırakmamaya devam edecek.  Geçmiş, peşinden izlerimizi sürükleyen bir uzun, kara pelerin olmuş.

Ne yediği vitaminlerinden,  gramlarına kadar hesap edilen insanlarla, üç öğünden birini karın doyurmak için seçmek zorunda kalan insanlar arasında bağışıklık seviyesi elbette ki aynı olmayacaktır. Bu hastalıktan kurtulma oranını, iyi beslenemeyen insanlar açısından oldukça düşük seviyelere çekecektir.

 Örneğin, Hindistan’da, şu an sokağa çıkma yasağı, zaten yaşam kalitesinin çok düşük olduğu bu kentte trajedi yaşattırıyor. Kayıt dışı işçilerin, kendilerini günübirlik hayata tutunma imkanının da ellerinden alınmasıyla yapılacak şeylerin kesinlikle insanüstü gayretler sarf ettirmesi gerektirdiğini maalesef tüm “Dünya” biliyor.

Üstü örtülerek yapılan tüm çalışmaların aslında delik bavullarla taşındığını ve yolda giderken ne zaman patlayacağını maalesef ki tüm “Dünya” korkarak ama hiç bir şey yapmayarak bekliyor.

Bu anlamda bakıldığında, şu an bir hastalığı iyi etmek için o hastaya ateş etmekten öte bir seçim olabileceğini düşünenlerde yok değil elbette. Ama onlarında imkanları kısıtlı.

Şimdi gelelim bulunası aşılara. Az olana talep fazladır. Bu da ekonomik anlamda o ürünü pahalı yapar. O halde bağışıklık oranı en yüksek olanlar, yani gelir seviyesi yüksek olanlar, bu aşıya daha çabuk kavuşacak anlamı çıkarabilir miyiz buradan?

Bağışıklık uçurumu, aslında gelir uçurumu, coğrafya talihsizliği ne derseniz diyin, ama kader olmamalı. En azından bu dönüm noktasından .

Bu yazımızdan itibaren tüm yazılarımız sesli bir şekilde youtube kanalımızda “yenidünyayarat”, bu istek kör okuyucularımdan geldi. Sevgiyle kendilerini selamlıyorum.