AĞIT

Dünyaya adımımı seninle attım.

Ağladığımda ise hep adını andım.

Kor ateşlerde yanarken, sende benimle yandın.

Bilir misin ah be anam!

Gidişinin ardından hala toparlanamadım.

 

Üzüntün üzüntümdür derdin.

Her derdime kol kanat gerdin.

Pes etmeyen kişiliğinle; işte bu benim anam derdim.

Bilir misin ah be anam!

Gidişinin ardından bunu hala kabullenemedim.

 

Saçlarına aklar düşünce tökezledin.

Ama yine de gülümsemeni yüzünden eksiltmedin.

Sen bana bakma; bunlar olağan şeyler dedin.

Bilir misin ah be anam!

Gidişinin ardından yüreğimizi köz ettin.

 

Torunları kucağına alınca ağladın.

İsimlerini kulaklarına fısıldadın.

Sizler benim canımsınız deyip, hepimizi sarmaladın.

Bilir misin ah be anam!

Gidişinin ardından kimsenin gözünde yaş bırakmadın.

 

Bir gün dediler anan gitmiş.

Yanılıyorsunuz dedim, bunu söyleyen kimmiş?

Baktım ki orada beyazlar içinde yatan anam;

Benimle vedalaşmadan ruhunu teslim etmiş.

Bilir misin ah be anam!

Gidişinin ardından kimsenin yüzü artık gülmemiş.