Yedikçe acıkıyoruz. Çünkü biz insanız.
Hayır…. Biz normal olmayan insanlarız.

Sürekli dağılmaya meyilli dikkatimizi cezbedecek internet siteleri sayesinde her yol mübah diyerek ünlü olan youtuber’lara kadar her şey açlığımızın kurbanı.

Kurban diyorum çünkü çoğunun hatırlanma oranı sıfır olacak. Hiçbiri Elvis ya da Marilyn gibi ikon olamayacak. Çünkü tasarımcı Ian Schrager’ ın dediği gibi “70’lerde önce çalışır ve üretir, sonra ortaya çıkardığın ürün sayesinde tanınırdın. Şimdi durum farklı: Önce “şöhret” oluyorsun, sonra mesleğine karar veriyorsun.”

Sosyal medyada bir konunun trend topic kalma süresinin yedi yılda 17,5 saatten 11,2’ye düştüğünü gösteriyor veriler bu ise  Caleb Smith’a göre yedikçe acıkan bir canlı türüne dönüşmemizin kaçınılmaz olduğunu doğruluyor.

Taklit taklidi doğurdu. Bazi iddiaların doğru olup olmadığına aldırılmaksızın tekrarlayıp durdular. Ancak reklamcılar bunu iyi bilirler. Bir şampuanı harika saçları olan kızlar ve erkeklerle tanıtırsanız örtülü belleğiniz o şampuanı satın almaya yönelmiştir bile. Akıl ve duygular. Bir fikre uzun süre maruz bırakıldığınızda bir ifadenin doğru olduğuna inanma olasılığınız görece yüksektir.

Kısacası o kadar hızla ilerleyen bir arabadayiz ki manzaranın aklınızda kalma olasılığı sıfır. Tadını çıkarın.