Bugünkü yazımı günlük hayatta daha fazla duyar hale geldiğimiz küfür konusuna ayırmak istedim.

Küfürü kimler eder? Eğitimli mi eğitimsiz mı? Kentli mi? Köylü mü? Sağcısı mı ? Solcusu mu? Erkek mi? Kadın mı? ( Çoluk çocuğu da bu sınıflandırmaya üzülerek dahil etmek istiyorum)
Bunun bir anketi, istatistiği yapıldı mı yapılmadı mı bilinmez ama her kesimden insan içinde bu ağzı kullanan maalesef oluyor.

Kimi insan vardır küfür olmadan cümle kuramaz; kişinin kurduğu cümlenin yeri gelir öznesi, yeri gelir yüklemi öznedir.

Birde küfürü eğlence amaçlı, arkadaşlar arasında geyik amaçlı kullanan varoş kesim vardır.

Kimi eğitimli, kültürlü insan arasında rastlanansa karşı tarafla olan sohbetinde, tartışmasında beynini kullanarak düşüncesini kabul ettiren var olduğu gibi bazılarıda da tam tersi ona fikirlerini küfürle destekleyerek kabul ettirmeye çalışır.

17. Yüzyıl şairlerinden Nef’i , yakın zamana ait şairlerden Neyzen Tevfik’de bu üslubu sık kullanan şairlerden olduğu göz önüne alınırsa bu işin bir kıstasının olmadığı ortaya çıkıyor.

Bu üslubu kullanan kişilerde bunun bir zayıflık göstergesi olduğunun da kesinliği yok ki; egosu çok yüksek eğitimli, kültürlü kesimlerde de bu üsluba rastlamak pek mümkün.

Küfürü hayat felsefesi haline getirmiş olan bir grup sohbet, muhabbet, tartışma esnasında küfürle karışık racon kestiği zaman egosunu tatmin ederek bir yerde egosunu küfürle tatmin etmekte ama kullandığı kelime dağarcığına bakarsak iki elin parmak sayısını geçmeyen kelime haznesi olduğuna tanık oluruz ki uzak durulması gereken en tehlikeli kesim bunlar olmaktadır.

Bir de kendilerini entel diye adlandıran kesim içinde de kendilerinin fikirlerini küfürle destekleyerek karşı tarafı ezme, küçük görme politikası güden bir taraf vardır ki bunlarda dünyanın kendi etrafında döndüğünü sananlardan oluşur ki bunlardan da uzak durmak en akıllıca yol olur.

O zaman bize düşen bu üsluptan rahatsız oluyorsak ki çoğumuz öyledir; bu kişilerin ortamında bulunmamak en iyisi ki yani üzüleceğin yerde bulunmayacaksın.