Bir yılın sonuna daha geldik. Kimimiz mutlu mesut, kimimiz darmadağın. Hayat herkese düşeş gelmiyor maalesef. Benim için “ Toz ol 2022” olan bir başkası için “ Tadına doyamadık” ta olabiliyor.

Küresel anlamda hem covid, hem de onun arkasından gelen ekonomik buhran ve resesyon ve kimi ülkelerde de bunun üzerine ilave ekonomi bilmezlikten kaynaklı sıkıntıları da eklersek, pek çok ülkede ki bu ülkeler arasında ileri seviyede olduğunu iddia eden ülkeler de var; debelenip duruyorlar.

Ben buradaki yazımda ne siyasi ne de politik bir tartışma içinde olmayacağım. Geride kalan 2022 yi farklı bir gözle tartıp notunu vereceğim.

Biraz önce de değindiğim gibi hayat kimine düşeş, kimine hep yek geliyor ki hepsine de barındırdıkları ve hissettikleri duygular sebebiyle saygı duyuyorum.

Ben 2022’ yi kendi penceremden değerlendireceğim. Yazı başlığından da belli olduğu üzere benim adıma hoş bir sene olmadı. İnsan içinde bulunduğu sene babasını, babasının kardeşi olan halasını kaybetmişse, beraber aynı ortamı soluduğu mesai arkadaşlarını kaybetmişse geçen bir yılın ardından olumlu olarak konuşabilir mı? Yapamaz; ben de yapamadım zaten.

Kiminiz çoluğunu çocuğunu evlendirdi, kimisi torun torba sahibi oldu, kimisi kendi evlendi yuva kurdu, kimi mezun oldu hemen akabinde işe girdi, kimi ev aldı, araba aldı, kimi meslekte yükseldi, kimi hastalıktan kurtuldu.  Bir de işin öbür tarafı var; kimi anasını babasını kaybetti, kimi işini gücünü; kimi sahibi olduğu mekan ekonomik bunalımdan dolayı battı ve iflas etti, kimi de bulunduğu sosyo ekonomik hayatı kaldıramayarak kafayı yedi.

Sonuçta nefes aldığın sürece varsın; varsın da soluduğun hava, oksijen yavaş yavaş yok olduğunda sen de yavaş yavaş yok olduğunu hissediyorsun ve en kötüsü şu ki; bunu bilmene rağmen hiç bir şey yapamıyorsun. .

Umut hic bitmez. İnşallah önümüzdeki sene benim için, bizler için, sizler için, hepimiz için barış, mutluluk ve refah getirir.

Gerçi bunlar gelse bile canım kadar sevdiğim babam geri gelmeyecek maalesef. O yüzden diyorum ki;  2022 defol, toz ol.

Yeni yılın herkesin gönlüne göre bir yıl olması dileğiyle; sağlıcakla kalın, adaletle kalın, sevgiyle kalın. Birbirinizi ne üzün ne de kırın. Çünkü bu dünya kırdığınız kalpleri tamir için o kadar uzun soluklu bir ömür değil.

Mutlu yıllar herkese.

Sevgili Murathan Mungan’ ın da dediği gibi:

Bir yıl daha bitiyor

İşte bu kadar duru, bu kadar yalın

Bu kadar el değmemiş

Sıradan bir gerçeği daha

Kolları bağlı hayatımızın

Bu şiire nasıl dahil edilebilir bir yılın son günleri

Her sonda, her başlangıçta ve her defasında

Alır gibi başkasını karşımıza

Perdeler çekip, ışıklar söndürüp

Oturup yatağın içinde bir başımıza

Sorgulamak kendimizi

Öğrenmek ikimizin anadilini, ikinci belleğimizi

Öğrenmek kendimizle hesaplaşmanın buzul ilişkilerini

Bu aynanın dehlizlerinde gezinirken görürüz

Karanlık günlerimizin kenar süslerini

 

Biterken yılın son günleri

Biliyoruz takvimler belirlemez değişimin mevsimlerini

Gençlik ikindilerini

Kargınmış bir çocuktuk büyüdüğümüzden beri.