Çalışırken üretemediğimi fark ettiğim anlar, durmak zorundayım. Hemen başka işlerle uğraşırım. Ve tüm dikkatimi yaptığım işten elimi eteğimi çekecek şekilde dağıtmayı denerim.

Bilirim ki bunu yapmaz isem daha ileriye gidemem.

Bunun bir adı olduğunu öğrendim.

Çağrışımsal eşiği.

J.P. Guilford, adlı akademisyen,  çağrışımsal eşiği düşük kişilerin muhtemelen daha geniş bir düşünce yapısına sahip olduğunu, daha farklı ve yeni fikirler bulmaya daha elverişli olduklarını ifade ediyor.

Nasıl mı ?

Ayak kelimesini duyduğunuzda aklınıza ne geliyor?

800 kişinin katıldığı bir araştırmada katılımcıların %86’sı akıllarına ilk olarak el, ayak parmağı, bacak sözcüklerinin geldiğini ifade etmiş. Diğer yandan 800 kişiden sadece birer kişi kar, şapka, köpek, fizik sözcüklerini düşünmüş. Yani bu kişilere “ayak” sözcüğü “fizik”, “kar,” “şapka” sözcüklerini çağrıştırmış.

Yine “emir” sözcüğü duyulduğunda, bu katılımcılara ilk olarak hangi sözcüğü düşündükleri sorulduğunda yine büyük bir kısım, “askerlik, er, itaat” sözcüklerini düşünmüş. Sadece birer kişide “savaş, şapka, nezaket” sözcükleri çağrışmış.

Yani çağrışım eşiği düşük insanlar kendi meslekleri, uğraşları dışındaki şeylerle de ilişki kurarak düşünebiliyor.

Yaratıcılık ve inovasyon anlamında güzel bir kitap yazan Frans Johansson, Medici Effect adlı kitabında bu konuya yer verir.

İtalya’nın zengin ailelerinden, Medici ailesi, etrafında ulaşabildiği bütün değişik kültür ve dünya görüşüne sahip insanları bir araya getirip, Rönesans döneminde, yenilik şimşeklerinin çakması için ortam oluşturdu.

Kitapta New York’ta çalışan ünlü bir aşçının hikayesi anlatılıyor.Marcus Samuelsson, Aquavit adında bir restoranda işe başlıyor. Daha sonra İsveç-ABD Ticaret İşbirliği Derneği’nin başkanıyla tanışıyor. Bu tanışma sonrası Samuelsson restoranda İsveç yemekleri ve İsveç baharatları da kullanmaya başlıyor. O dönem 1 yıldızlı bir restoran olan Aquavit, 3 ay içinde 3 yıldızlı bir restoran oluyor ve New York’un en popüler, en çok iş yapan restoranlarından biri haline geliyor.