Hayatımızın anlamı olan kadınlarımıza ithafen bu yazıyı yazmak, ülkemizin geçtiği bu zorlu süreçte ve sınır ötesinde İdlib’te verdiğimiz 34 şehitten sonra maalesef oldukça zor gelmekte. Öncelikle  evlerinden, yurtlarından kilometrelerce uzakta bayrak için, sancak için , vatan için mücadele ederken şehit olan yavrularımıza Allahtan rahmet, yaralı askerlerimize ise acil şifalar dilerim.

Her sene 8 Mart geldiğinde kadınlarımızı, emekçi kadınlarımızı anar ve aslında bir şekilde günah çıkarırız. Bu günün anılmasına ve anlam kazanmasına yol açan olay 1857 yılında Amerika’da tekstil işçisi kadınların 16 saatlik çalışma saatlerine ve olumsuz fiziki şartlar sebebiyle greve çıkıp haklarını araması, polislerin işçilere saldırması ve  kadınların  fabrikaya kilitlenmesinin ardından çıkan yangında 120 kadın işçinin can vermesi neticesinde bu günün Dünya Kadınlar Günü olarak kutlanılmasına karar verilmiştir.

Aslında ne acıdır ki; bir değil her gün hatırlanılması ve değer verilmesi gereken kadınlarımızı 8 Mart’ta hatırlayarak toplum olarak maalesef günah çıkartmış oluyoruz. Gün olmuyor ki gazete manşetlerinde kocası tarafından şiddete uğrayıp darp edilen veya öldürülen ya da cinsel istismara maruz kalan kadınlarımızın haberlerine rastlamayalım. Oysa ki darp edilen, istismar edilen, yeri geldiğinde aşağılanıp değer verilmeyen kadınlarımız bu vatan toprağının savunulmasında cephede bile savaşmış kahramanlarımızdır.

Osmanlı tarihinin önemli savaşlarından “93 harbi” diye de adlandırılan 1877-1878 Osmanlı-Rus savaşında genç yaşta gösterdiği büyük kahramanlıkla savaşın simgelerinden biri haline gelen Nene Hatun’u hatırlar mısınız bilmem? Dönemin NATO Orduları Başkomutanı Amerikalı General Matthew Ridgway Nene Hatun’u savaşta göstermiş olduğu kahramanlıktan dolayı ve göstermiş olduğu üstün cesaretten dolayı 10 Eylül 1952’de Erzurum ve çevresinde incelemelerde bulunduğu sırada evinde ziyaret edip elini öpmüştür.

Erzurum Teknik Üniversitesi Rektör Yardımcısı ve Tarih Bölümü Öğretim Üyesi Prof.Dr.Murat Küçükuğurlu, Ridgway’in bu ziyaretten yaklaşık bir yıl sonra ABD’de Saturday Evening Post gazetesinde yazdığı makalede Nene Hatun hakkında şu görüşlere yer vermiştir:

“1952 Eylül ayında o sırada 97 yaşında bulunan dermansız ihtiyar bir kadıncağızı ziyaret maksadıyla buradan çok uzaklarda bir eve gitmiştim. 1877 Kasım ayında Nene henüz birkaç aylık çocuğunun annesi, 22 yaşında genç bir kadındı ve Rusya ile Türkiye harp halinde idiler. Bu arada bir Rus piyade alayı Erzurum’u kuşatma hazırlığındaydı. Şehirde bulunan az sayıdaki Türk kuvvetleri son bir gayretle tutunmaya çalışıyorlardı. Şehir sakinleri Türk Kumandanına gitmişler ve ileri gelenleri vasıtasıyla şehirde bulunan kadın erkek geç ihtiyar herkesin istilacıları imha etmek için bir gece baskını konusunda kendisine yardıma hazır olduklarını söylemişlerdi. Komşuları, Nene Hatuna’a bu işe katılmamasını söylediler çünkü onun yeri bebeğinin yanıydı. Kendisi “Bu bebeği bana Allah verdi, ona Allah bakabilir. Ben de onu Allah’ a emanet edip sizinle baskına iştirak edeceğim.” O gece erkekler, kadınlar ve hatta çocuklar tırpan, bıçak ve sopalarla Rus kuvvetlerine hücum etmek için askere katıldılar. Taarruz muvaffak oldu ve Rus alayı imha edildi.” Diyerek Türk kadınının yeri geldiğinde kundaktaki bebeğini bile geride bırakabilecek gözü kara bir cesaret sahibi olduğunu dile getirmiştir.

Bu vatan toprağı için kahramanca mücadele eden Nene Hatunlar, Sabiha Gökçen’ler, Halide Onbaşıları(Halide Edip Adıvar), Nezahat Onbaşıları, Şerife Bacıları, Erzurumlu Kara Fatmaları( Fatma Seher Erden), Halime Çavuşları(Halime Kocabıyık), Hafız Selam İzbellileri, Gördesli Makbuleleri, Çete Emir Ayşeleri, Tayyar Rahmiyeleri ve daha yüzlercesi, binlercesi varken, kadınlarımıza el kalkmaz ancak eli öpülür.

Bu vesileyle emekçi tüm kadınlarımızın, analarımızın, bacılarımızın, evine ekmek götürmeye çalışan tüm kadınlarımızın günü kutlu mutlu olsun.